maandag 31 maart 2008

Zelf doding


Deze namiddag kreeg ik een beklijvend telefoontje, dat al de ganse avond mijn gedachten gijzelt. Een onaangekondigde zelfdoding van Ben, een vriend van onze zoon laat zijn sporen na. Een pijnlijke relatiebreuk had hem gebroken. Hij laat twee jonge kindjes na.

Hij was de zoon van een buurvrouw, die enkele jaren geleden , al het overlijden aan kanker van haar man moest zien te verwerken. Haar leven vertoonde tot nu toe enkel een negatieve spiraal van opeenvolgende negatieve gebeurtenissen. Twee maanden geleden maakte ik met haar nog een praatje. En het leek of ze eindelijk vrede had genomen met het alleen zijn.
Nu staat ze weer op de drempel van een nieuw begin. Leven met de dood alweer.
Het leven is een kansspel. De dobbelstenen vallen op goed geluk.

Morgen moet ik naar haar toe. Ik weet niet wat ik haar ga zeggen.
Waarschijnlijk gaat mijn zwijgen de stilte voorbij.
Sterkte ga ik haar wensen.
Maar wat bedoel ik in godsnaam met ‘sterkte’.
Onpersoonlijk getater.

Zoveel leed kan ik niet helpen dragen.
Toch wil ik naast je staan Mai.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

"spiraal van opeenvolgende negatieve gebeurtenissen"
Twee vragen dienen zich aan:
Waarom benoem je dat (zo) en hoe kun je dat weten ?

Al jouw gedachten, beleving en gevoel omtrent je buurvrouw zijn helemaal alleen van jou.

Zinloos je voor te bereiden, je kunt slechts anticiperen in de situatie. Ga voor de optie dat je benieuwd bent over wat je gaat zeggen en wees wat je bent (Liefde).

Liefs Dhyan.

Aquarel zei

Zin-volle gedachten die me aaan het denken zetten.
Bedankt.