Ik heb ze nog allemaal op een rijtje ...

Mijn Body Mass Index gaat volgens mij stilaan naar zijn verzadigingspunt toe. Ja, het zomers ijsje eten eist nu eenmaal zijn tol. Niet dat ik er dagelijks aan denk, maar overdaad moet aangepakt worden in de kern.

Na wat rekenwerk besef ik dat het winkelen van morgen weer in het teken zal staan van de weegschaal en de reclame.
De dokter had vorige maand ook al een te hoge cholesterolwaarde gemeten in mijn bloed. Ik ben zowaar aan het dichtslibben. En mijn nieuwe jeans oogt trouwens beter als die bips binnen toelaatbare contouren kan blijven.
Wat houdt mij tegen om aan het diëten te slaan?

Zal ik de reclame op TV vandaag eens extra in de gaten houden? Die knappe presentatrices vertellen met graagte in het publiek het groot geheim van hun slanke lijn. Zij werpen wulpse blikken naar elke man die in hun buurt komt.
En die wordt natuurlijk smoor op al wat naar perfectie neigt.

Het moet een haalbare kaart zijn als je maar de juiste dingen koopt, denk ik .

Recente wetenschappelijke onderzoeken wezen telkens de zoetvervangers met de vinger als mogelijk kankerverwekkend.
Maar altijd was een tegenonderzoek in de maak om dat te weerleggen.
Ik denk er het mijne over en ik ga alleen nog voor de perfectie zoals op TV.

Ook mijn aders ga ik een smeerbeurt geven met omega 3; kwestie van de doorgang vrij te houden. Mijn hart verdient slagkracht. Onverzadigde en verzadigde vetzuren bieden hun diensten aan maar hoe raak je wijs uit hun formules als je geen chemicus bent.
Hoe vettiger hoe prettiger was vroeger een leuke slogan, tegenwoordig is al dat vet taboe.

Nochtans weet elke geneesheer te vertellen dat mensen juist vet nodig hebben om het lichaam optimaal te laten functioneren. Maar is de slanke lijn daarmee wel akkoord?

Als ik de winkel binnenkom moet ik, met boodschappenlijstje gewapend, een keuze maken uit duizenden producten die allemaal de gezondheid laten primeren. Maar is de controle daarop wel goed uitgevoerd? Ik kies voor de perfectie. So what ?

Vandaag ga ik voor de Light versies. De keuze in deze is overweldigend. Aspartaam kruipt ongezien en ongewild mee in de kar. Dranken, yoghurt, margarines, snoepjes en koekjes met weinig calorieën vullen mijn boodschappenwagen.
Ik laat doemdenken over de kankerwedloop mijn dag niet verpesten, want ik werk aan mijn BMI. Dus ik spaar mijn aders. Ik ben een fervente gezondheidsfreak.
Dalende koopkracht is hier in de verste verte niet te bespeuren. Volladen en Visakaart is een weloverwogen keuze.

Wetenschappers zijn jullie in een chronische slaap gewiegd misschien?
Waar is jullie stem ?
Verantwoordelijkheidsgevoel is net een besmettelijke ziekte geworden in onze Westerse wereld.
Hoe lang worden wij nog doodgeknuffeld in Lightland?
Waanzinnige gezondheidsrages brengen veel geld in het laatje van gewetenloze sjacheraars.
Opboksen tegen deze machtige fabrikanten is een vooraf verloren strijd geworden.
Een gezondheidsbeleid is ondergeschikt geworden aan economische belangen.
So what?

Maar zelfs ik kan de logica best volgen. Voor beleidsmensen telt alleen maar macht en geld tot meerdere eer en glorie van zichzelf.
Om een begroting in evenwicht te kunnen afleveren is vijf minuten politieke moed nodig en goed bestuur.

Help me denken ...
Om de vergrijzing betaalbaar te houden zou ik zorgen voor een drastische lastenvermindering voor de bedrijven die Lightproducten in hun arsenaal hebben. Door het veelvuldig gebruik van deze producten kunnen we de geschatte leeftijd van overlijden drastisch naar omlaag krijgen. Pensioenfonds ziet deze evolutie met gerust hart tegemoet.

Voor de rokers zou ik afzondering in asielen en gesloten centra blijvend maken.
Deze mensen roken de boel zelf wel uit en aan hun pensioen geraken ze toch nooit. Torenhoge taksen blijven zij verschuldigd aan de staat tot de dood hen smoort.
Het zilverfonds kan deze aanpak alleen maar toejuichen.

Alle gekheid op een stokje … onze gezondheid is in zijn eigen bedje ziek. Alleen is de commercie telkens een stapje voor in het beliegen en bedriegen van de brave comsument.

In mijn jeugd ging ik vaak logeren bij mijn grootmoeder en grootvader.
Zij kweekten zelf groenten en verse soep werd in een grote pot klaargemaakt.
Soms gebeurde het dat er wat schimmel op de soep tevoorschijn kwam op vrijdag.
Mijn lip pruilde zowaar bij het zien van dit verschijnsel.
Mijn grootmoeder zei dan : ‘Uit schimmel maken ze penicilline; dus die soep is heel gezond.
Bedenkelijk at ik mijn beschimmelde soep met lange tanden op.

Maar mijn BMI stond toen perfect.
Toch zijn mijn aders toen misschien al beginnen dichtslibben.
So what?

Boxspring

Al maanden hadden wij het voornemen om onze slaapkamer eens wat te upgraden met een nieuwe matras. De reclame houdt ons voor dat na tien jaar deze zeker aan vervanging toe is.
Die van ons is dus al ver over zijn houdbaarheidsdatum. En de stille vrees groeide dat deze toestand wel eens invloed zou kunnen hebben op libido en andere nuttigheden.
Actieplan matras kiezen nam een aanvang.
Op internet had ik al menig site bezocht in de hoop het kaf van het koren te kunnen onderscheiden. Gewapend met kennis van zaken en andere bedgeheimen togen mijn man en ik eergisteren naar winkel X.

De dame van het huis leidde ons rond tussen matrassen en boxsprings. Dat is tegenwoordig een modewoord in de slaapkunst. Boxspringen is ‘in’. Gewone ledikanten zijn ‘out’. Maar hoe moet je tussen al dat slaapgeweld de juiste diagnose van je rugklachten vellen. Ik kreeg prompt van de dame een holle rug aangesmeerd. En zij kan het weten want zij is gespecialiseerd in holle en bolle ruggen.
De pocketveren en koudschuim maakten ons nog meer onzeker in het maken van keuzes.

Toen de dame merkte dat mijn man en ik elkaar twijfelende blikken toewierpen kwam plan B op de proppen. In het midden van de winkel stond een grote afgesloten cabine met geblindeerde ramen opgesteld.
Een groot bed lonkte naar ons en bovenaan deed een immense sterrenhemel een romantisch avontuurtje vermoeden. Geen mens kan aan zoveel verleiding weerstaan.

De dame maande ons aan om een kwartier een reis te maken op deze matras die ontworpen was door de Nasa. Naast elkaar liggend, schoenloos, moesten wij ons overgeven aan een technisch hoogstandje van jewelste. Een lage stem uit een elektrisch toestel begon op ons in te praten. Ondertussen werden we zachtjes in slaap gewiegd met opwaartse en neerwaartse bewegingen. Zo’n standjes hoeven niet meer op onze leeftijd dacht ik half induttend en dat met mijn holle rug. Hypnose is niet eens zo moeilijk als je de knepen door hebt. Mijn man heeft ooit een opleiding gevolgd in deze branche en daardoor lag hij te schokschouderen van het lachen. Weg romantiek ! Na vijf minuten hield hij het voor bekeken. Ruw werd ik wakker gekust. De prins op de boxspring bestaat niet eens.

Na het fatsoeneren van kleding en kapsel togen wij uit de cabine en landden weer op aarde .
De dame stond ons al nieuwsgierig op te wachten met orderboekje en een tasje expresso.
En ?
Neen … toch maar niet stamelde ik.
Mijn holle rug heeft andere wensen.

Gisteren was winkel X’ en X’’ aan de beurt.
In de laatste winkel kochten wij een boxspring.
Mee met de mode.
Eerlijke mensen met veel inzicht op de slaapkunst en andere kunsten hebben ons over de streep getrokken. Mijn prins zal er wel bij varen.
Slaapwel.

Stenen Boekerij

Foto is genomen van de 'Stenen Boekerij' van Lieve Schols
Gedicht van Herman J. Claeys kreeg ik van de beeldhouwster bij deze gebeeldhouwde boeken.

Geslepen Lectuur

Een uitgelezen keur
van niet te lezen boeken,
gebeiteld schutblad,
geslepen band,
ondoorbladerde snee

De verhalen die zij bevatten,
zijn het oude verhalen
van water en aarde,
van wind en dieren,
van vuur en goden en mensen ?

Zij liggen voor eeuwig besloten
in de verboden boeken
van een boekerij
met een hart van steen

Hun inhoud
vormt een onwrikbaar geheim
dat niemand ooit
aan hun schepper
ontfutselen zal.

Softfocus-effect

De kwakkelende zomer is alweer bijna een maand over zijn hoogtepunt heen, zonder dat hij hier in het noorden wat van zijn warmte heeft verkwanseld. De opwarming van de aarde zit blijkbaar op een danig verkeerd spoor. Wil je geloven dat ik nu twijfel of zomer een ‘hij’ of een ‘zij’ is. Misschien is onzijdigheid wel een optie. Frigiditeit kan voor mijn part gerust twee kanten op.

Op onze tuintafel vol regendruppels zet ik vandaag de zomer serieus voor schut door zelf de bloemetjes dan maar buiten te zetten. Het oogt werkelijk verrukkelijk als ik de zonnige foto met soft focus even later uit mijn fotoshop tevoorschijn laat komen.
De doorns van de rozen houden hun prikgedrag knap binnen de perken.
De donkerrode kleuren zijn zo warm en diep als een hermelijnen toga van een advocaat.
De doordringende geur kan ik me echt wel inbeelden als ik naar de foto kijk.
Niets is wat het lijkt.
Ik voel me opgelucht als ik de realiteit wat kan opvrolijken en omfloersen met softfocus.

Bedrog en waarheid zijn elkaars gelijken in de strijd om de ‘kijkcijfers’.
Veilige bufferzone incalculeren lijkt mij het veiligst.

Pater Damiaan

Eigenlijk heb ik er niks op tegen dat iemand, die in zijn of haar leven heel veel goeds gedaan heeft, in aanmerking komt voor de trofee van beste Belg. Met zijn baanbrekend werk voor lepra heeft hij zeker iets betekend voor de uitgestotenen van Molokaï.
En laat het voorbeeld van Damiaan ons aansporen om het nodige mededogen aan de dag te leggen tegenover zieken en gehandicapten en andere minderheidsgroepen.
Tot daar mijn pro-pater-schap. En mijn grote bewondering gaat gemeend naar iemand als hij.

Maar als die hype plots weer gaat escaleren in zaligmaking en heiligverklaring dan huiver ik.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit of de mirakels zijn al in aantocht.
Ik verwed er mijn grote teen op, dat er iemand wonderlijk gaat genezen van lepra, binnen afzienbare tijd ergens op het eiland Molokaï.

Ik zou echt wel weten waar ik mijn mirakels moest kwijtraken.
Waarom niet ergens een kind genoeg te eten geven in Darfour bijvoorbeeld? Moet toch poepsimpel zijn voor de Wonderdokter?
Maar ja … daar heeft men te weinig zendtijd op televisie zeker? En olie zit daar evenmin in de bodem.

Ik begrijp niet dat een paus en een kardinaal zo in extase verzeilen bij het bestuderen van het altruïsme van Damiaan. Ik weet zo goed als zeker dat de echte Damiaan met heel die heisa eens goed zou lachen.
Maar de Kerk heeft weer helden nodig om de kerken vol te krijgen.
Helden die aanspreken.
Helden die mondiaal goed in de markt liggen.
En waar heiligheid gewaand wordt is de commercie verdomd dichtbij.
Wie gaat er voor de primeur zorgen ? CNN is stand-by.
En het bronwater van Lourdes is zo goed als uitgeput.
Water wordt schaars.

Wie weet wat lepra te bieden heeft?
Heilige huidcrèmes die onze rimpels kunnen gladstrijken?
Een gat in de markt.

Ik heb het eerder lastig om een gradatie in altruïsme vast te vaststellen.
Wanneer begint de onbaatzuchtigheid en wanneer ontstaat het verkapt egoïsme?
Je kan je erg goed voelen in de rol van onbaatzuchtigheid, maar tevens een rijkelijk feestmaal ambiëren in de zevende hemel. Wie kan dat zien?

Een blik in de spiegel doet mij wegdromen naar een eiland met crèmes tegen veroudering.
Het mag me geld kosten deze keer.

De mens is slecht

Een eenvoudige witte bloem voor het kindje van twee ...


Op het nieuws hoor ik dat Ingrid Betancourt is vrijgelaten. Ik ben blij voor haar en haar familie. Na zes jaren ballingschap proeft ze opnieuw van haar vrijheid.
Vijf minuten later verneem ik dat een kind van twee in Ravels is overleden na zware mishandelingen door de ‘pluspapa’. Een drugsverslaving zal hem zeker strafvermindering bezorgen. Nog een geluk voor het kind ! De moeder wordt niet beschuldigd omdat zij vaak een oog dichtkneep. Ik hoop maar dat ze nu niet blind wordt.

Stiefpapa bestaat niet meer en kreeg vorige week een naam met meer pit … de pluspapa.
Eén of andere stumperd, die niets anders te doen heeft dan nieuwe woorden verzinnen kreeg daarvoor een pluim.
Die eer hadden ze mij ook wel kunnen geven denk ik, want ik verzin om de haverklap nieuwe woorden. Mijn man noteert die altijd al lachend in zijn rood boekje. Taalpuriteinen hebben een vette kluif aan mij.

Ik word misselijk als ik het zoveelste slecht nieuws moet verteren.
Wat bezielt een bende gewapende nietsnutten om een dynamische vrouw zes jaar gevangen te houden?
Wat bezielt een pluspapa om een onschuldig kind erger toe te takelen dan een slachtkalf?

Soms vrees ik dat ik ellende die door mensen gemaakt wordt, niet meer kan aan-zien.
Maar wat kan ik doen?
Enkel toeschouwer spelen en hopen dat de mens ooit tot inzicht komt.
Struisvogels zijn nog zo dom niet. Die steken tenminste hun hoofd nog in het zand, terwijl ik niets doe.
Ooit heb ik een zware discussie gevoerd met iemand die vlakaf zei dat de mens slecht is.
Weet je … ik ging toen zwaar in de clinch met die man.
Maar beetje bij beetje moet ik zijn stelling bijtreden.
Het is vijf voor twaalf.

Een roze bril opzetten is potsierlijk als de zon niet meer schijnt.

Rust vinden

Boven alle bergtoppen
is rust
In alle boomtoppen
bespeur jij
nauwelijks een zuchtje
De vogeltjes zwijgen in het woud
Wacht maar, weldra
Rust ook jij ...
(een vertaling van Goethe)

Deze tekst, die ik altijd binnen handbereik heb, is voor mij een bron van inspiratie. In het Duits is hij natuurlijk wel mooier.