Een eenvoudige witte bloem voor het kindje van twee ...
Op het nieuws hoor ik dat Ingrid Betancourt is vrijgelaten. Ik ben blij voor haar en haar familie. Na zes jaren ballingschap proeft ze opnieuw van haar vrijheid.
Vijf minuten later verneem ik dat een kind van twee in Ravels is overleden na zware mishandelingen door de ‘pluspapa’. Een drugsverslaving zal hem zeker strafvermindering bezorgen. Nog een geluk voor het kind ! De moeder wordt niet beschuldigd omdat zij vaak een oog dichtkneep. Ik hoop maar dat ze nu niet blind wordt.
Stiefpapa bestaat niet meer en kreeg vorige week een naam met meer pit … de pluspapa.
Eén of andere stumperd, die niets anders te doen heeft dan nieuwe woorden verzinnen kreeg daarvoor een pluim.
Die eer hadden ze mij ook wel kunnen geven denk ik, want ik verzin om de haverklap nieuwe woorden. Mijn man noteert die altijd al lachend in zijn rood boekje. Taalpuriteinen hebben een vette kluif aan mij.
Ik word misselijk als ik het zoveelste slecht nieuws moet verteren.
Wat bezielt een bende gewapende nietsnutten om een dynamische vrouw zes jaar gevangen te houden?
Wat bezielt een pluspapa om een onschuldig kind erger toe te takelen dan een slachtkalf?
Soms vrees ik dat ik ellende die door mensen gemaakt wordt, niet meer kan aan-zien.
Maar wat kan ik doen?
Enkel toeschouwer spelen en hopen dat de mens ooit tot inzicht komt.
Struisvogels zijn nog zo dom niet. Die steken tenminste hun hoofd nog in het zand, terwijl ik niets doe.
Ooit heb ik een zware discussie gevoerd met iemand die vlakaf zei dat de mens slecht is.
Weet je … ik ging toen zwaar in de clinch met die man.
Maar beetje bij beetje moet ik zijn stelling bijtreden.
Het is vijf voor twaalf.
Een roze bril opzetten is potsierlijk als de zon niet meer schijnt.
3 opmerkingen:
Die struisvogel is zo gek nog niet, hoewel hem verweten wordt dat ie de wereld niet wil zien. Maar je zou het ook zo kunnen zien dat de struisvogel zijn (wereld) beeld verkleint.
Kom je dit soort ellende als je dagelijkse praktijk tegen ?
Waarom zou je je wereld vergroten, je blik verruimen, druk maken over iets waar je geen invloed op uitoefent ?
En natuurlijk is er evenveel goeds als slechts, maar over het goede lees je bijna niet.
Dhyan
Ik heb altijd in het goede van de mens geloofd. Maar spijtig genoeg liep ik vaak met oogkleppen op om 'mijn' wereld te verkleinen.
Ik denk dat iedereen bijna dagelijks geconfronteerd wordt met ellende, die expliciet veroorzaakt wordt door mensen.
Er is natuurlijk ook goeds te bespeuren, maar ik heb toch meer en meer een vergrootglas nodig om het op te sporen. (En toch ben ik niet depressief hoor ;).
Pas maar op Rit, zij die zeggen dat ze niet depri zijn, zijn het over het algemeen! (grapje)
Neen, even zerieuz. Er zit schoonheid in het lelijke hoor. Alleen zien we die niet altijd. Ook ik voel de pijn van de wereld en daar sta je dan, machteloos. Woedend. En dat klinkt door in je stukje. Laat die woede er maar zijn. Ook woede is schoonheid.
De kunst is om in alles schoonheid te zien zoals jij bijvoorbeeld foto's neemt van drollen. Dan wordt zoals de boeddhisten wel eens plegen te zeggen, samsara plots nirvana.
groetjes,
freddy
Een reactie posten