Ik heb ze nog allemaal op een rijtje ...

Mijn Body Mass Index gaat volgens mij stilaan naar zijn verzadigingspunt toe. Ja, het zomers ijsje eten eist nu eenmaal zijn tol. Niet dat ik er dagelijks aan denk, maar overdaad moet aangepakt worden in de kern.

Na wat rekenwerk besef ik dat het winkelen van morgen weer in het teken zal staan van de weegschaal en de reclame.
De dokter had vorige maand ook al een te hoge cholesterolwaarde gemeten in mijn bloed. Ik ben zowaar aan het dichtslibben. En mijn nieuwe jeans oogt trouwens beter als die bips binnen toelaatbare contouren kan blijven.
Wat houdt mij tegen om aan het diëten te slaan?

Zal ik de reclame op TV vandaag eens extra in de gaten houden? Die knappe presentatrices vertellen met graagte in het publiek het groot geheim van hun slanke lijn. Zij werpen wulpse blikken naar elke man die in hun buurt komt.
En die wordt natuurlijk smoor op al wat naar perfectie neigt.

Het moet een haalbare kaart zijn als je maar de juiste dingen koopt, denk ik .

Recente wetenschappelijke onderzoeken wezen telkens de zoetvervangers met de vinger als mogelijk kankerverwekkend.
Maar altijd was een tegenonderzoek in de maak om dat te weerleggen.
Ik denk er het mijne over en ik ga alleen nog voor de perfectie zoals op TV.

Ook mijn aders ga ik een smeerbeurt geven met omega 3; kwestie van de doorgang vrij te houden. Mijn hart verdient slagkracht. Onverzadigde en verzadigde vetzuren bieden hun diensten aan maar hoe raak je wijs uit hun formules als je geen chemicus bent.
Hoe vettiger hoe prettiger was vroeger een leuke slogan, tegenwoordig is al dat vet taboe.

Nochtans weet elke geneesheer te vertellen dat mensen juist vet nodig hebben om het lichaam optimaal te laten functioneren. Maar is de slanke lijn daarmee wel akkoord?

Als ik de winkel binnenkom moet ik, met boodschappenlijstje gewapend, een keuze maken uit duizenden producten die allemaal de gezondheid laten primeren. Maar is de controle daarop wel goed uitgevoerd? Ik kies voor de perfectie. So what ?

Vandaag ga ik voor de Light versies. De keuze in deze is overweldigend. Aspartaam kruipt ongezien en ongewild mee in de kar. Dranken, yoghurt, margarines, snoepjes en koekjes met weinig calorieën vullen mijn boodschappenwagen.
Ik laat doemdenken over de kankerwedloop mijn dag niet verpesten, want ik werk aan mijn BMI. Dus ik spaar mijn aders. Ik ben een fervente gezondheidsfreak.
Dalende koopkracht is hier in de verste verte niet te bespeuren. Volladen en Visakaart is een weloverwogen keuze.

Wetenschappers zijn jullie in een chronische slaap gewiegd misschien?
Waar is jullie stem ?
Verantwoordelijkheidsgevoel is net een besmettelijke ziekte geworden in onze Westerse wereld.
Hoe lang worden wij nog doodgeknuffeld in Lightland?
Waanzinnige gezondheidsrages brengen veel geld in het laatje van gewetenloze sjacheraars.
Opboksen tegen deze machtige fabrikanten is een vooraf verloren strijd geworden.
Een gezondheidsbeleid is ondergeschikt geworden aan economische belangen.
So what?

Maar zelfs ik kan de logica best volgen. Voor beleidsmensen telt alleen maar macht en geld tot meerdere eer en glorie van zichzelf.
Om een begroting in evenwicht te kunnen afleveren is vijf minuten politieke moed nodig en goed bestuur.

Help me denken ...
Om de vergrijzing betaalbaar te houden zou ik zorgen voor een drastische lastenvermindering voor de bedrijven die Lightproducten in hun arsenaal hebben. Door het veelvuldig gebruik van deze producten kunnen we de geschatte leeftijd van overlijden drastisch naar omlaag krijgen. Pensioenfonds ziet deze evolutie met gerust hart tegemoet.

Voor de rokers zou ik afzondering in asielen en gesloten centra blijvend maken.
Deze mensen roken de boel zelf wel uit en aan hun pensioen geraken ze toch nooit. Torenhoge taksen blijven zij verschuldigd aan de staat tot de dood hen smoort.
Het zilverfonds kan deze aanpak alleen maar toejuichen.

Alle gekheid op een stokje … onze gezondheid is in zijn eigen bedje ziek. Alleen is de commercie telkens een stapje voor in het beliegen en bedriegen van de brave comsument.

In mijn jeugd ging ik vaak logeren bij mijn grootmoeder en grootvader.
Zij kweekten zelf groenten en verse soep werd in een grote pot klaargemaakt.
Soms gebeurde het dat er wat schimmel op de soep tevoorschijn kwam op vrijdag.
Mijn lip pruilde zowaar bij het zien van dit verschijnsel.
Mijn grootmoeder zei dan : ‘Uit schimmel maken ze penicilline; dus die soep is heel gezond.
Bedenkelijk at ik mijn beschimmelde soep met lange tanden op.

Maar mijn BMI stond toen perfect.
Toch zijn mijn aders toen misschien al beginnen dichtslibben.
So what?