Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote schuld …
Het is een boutade die me op het lijf geschreven is.
Ik ben schuld.
Ik voel schuld tot in het fysieke.
Ik ben ziek van schuld.
In de spiegel zie ik iemand die schuld bekent.
Waarom tors ik die zware vracht aan verantwoordelijkheid al een gans leven op mijn schouders?
Mijn ge-weten moet het weten.
Waarom doe je mij dat aan? Ik wil die schuld aflossen. Geef me een hint.
Gillen smoort alleen het verdriet. Gevoel van onmacht blijft.
Reeds vier jaar ga ik elke week minstens vier keer naar mijn moeder in het rusthuis.
Tegen beter weten in voldoe ik zo mijn plicht met de grootste verantwoordelijkheid.
Moeder heeft mij in haar wurggreep. Een giftige omhelzing vind ik het.
Ik ben plichtsbewust tot in het absurde.
Als ik bij haar ben wil ik weg en als ik thuis ben wil ik naar haar toe.
Haar ziekte maakt haar agressief tegen mij. Ik onderga tot ik onder-ga.
Schuld en boete.
Wat een dreigement.
Egotripperij .
Wil ik het liefhebbend kind uithangen?
The need to be needed ? Ik weet het niet.
Tegen niemand wil en kan ik dit schuldgevoel verduidelijken, maar ik word er gek van.
‘Jullie hebben nu toch veel tijd om van alles te doen wat jullie graag doen’: zegt men.
‘Ja dat is ook zo’: zeg ik.
Het is wat het is. Leven is lijden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ontroerende tekst. Herkenbaar ook. En ook weer niet. Dat schuldgevoel, bedoel ik.
Je verwoordt het zelf zo mooi.
Egotripperij.
Je zegt dat je het niet weet. Je weet het wel hoor, alleen besef je dat nog niet misschien.
Het is inderdaad wat het is ....maar geen lijden.
Het ervaren van schuld, zo heb ik begrepen, schijnt te maken te hebben met onze calvinistische c.q. christelijke opvoeding van decenia terug en zoals dat heden ten dage nog doorwerkt. De religieuze stroming in, bijvoorbeeld, azië kent dat schuldbesef niet. Feitelijk doet het er niet zo doe om 'wat' je gedreven bent, want dat ben jij toch niet, maar als het je gedachten beheerst is het wel handig te weten dat schuldbesef jou is aangepraat.
Om die reden lijkt leven overwegend te bestaan uit lijden maar is dat natuurlijk nooit alléén. Er is ook uitbundige vreugde, maar als jouw leven slechts de teneur van plicht en gezag(sgetrouwheid) gekend heeft kun je dat andere deel ook niet zo goed voelen.
Dhyan
Een reactie posten