Eén - voor mij - erg inspirerend verhaal uit een zeer mooie bundel "Verhalen uit de Tao”
van Solala Towler en fotografie van John Cleare ( prachtige zwart-wit foto's ... )
Een timmerman was op reis met zijn knecht. Ze kwamen in een stadje waar een reusachtige eikenboom op het plein stond. De boom was enorm hoog en haar takken wezen in alle richtingen. Ze was groot genoeg om honderd ossen schaduw te geven. Haar schaduw vulde het hele plein. De knecht vroeg zich af hoeveel hout er uit deze boom kon worden gehaald, maar de timmerman wierp een enkele blik op de boom en liep door.
Toen zijn knecht hem vroeg waarom hij deze voortreffelijke boom voorbij was gelopen, zei de timmerman dat hij onmiddellijk had gezien dat de takken van deze grote eik waardeloos waren.
‘Haar takken zijn zo hard’, zei hij ‘dat mijn bijl zou splijten als ik zou proberen om ze eraf te hakken. Het hout is zo zwaar, dat een boot van dit hout zou zinken. De takken zijn zo verweerd en gekronkeld, dat het onmogelijk is om er planken van te maken. Als ik zou proberen om van het hout balken te maken voor een huis, zou het huis instorten. Als ik er een doodskist van zou maken, zou geen mens er in passen. Kortom, het is een volledig waardeloze boom. En dat is het geheim van haar lange leven.’
( naar Chang Tzu )
Waarde in iets gaan zoeken ligt ... voorbij het ogenschijnlijk aanschouwbare.
De foto bovenaan is een abstractie van een trapje aan het kanaal. Op dit trapje stond mijn moeder vroeger het wasgoed te spoelen. Ze was altijd erg bang om in het water te vallen. Dus dit functionele trapje van vroeger is nu waardeloos geworden voor de mensen, maar een eendenfamilie gebruikt het nu om in het water te gaan ploeteren. Ik maakte even een associatie met het verhaal hierboven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten