De geur van hooi

Genietend van het mooie weer vandaag hebben leuke herinneringen van vroeger, de kans gekregen om beelden en ervaringen weer in mijn gedachten te laten opborrelen. De geur van hooi en koeien is zo’n fantastische combinatie die voorgoed vast geankerd zit in mijn lange termijngeheugen.
Geuren doen iets met mij.
Ik word heel ‘week’ als ik ruik.
Ik snak naar prikkelende, herkenbare geuren.
Dat is mijn moederkoeksyndroom.
Een veilig nest moet ik ruiken. Sensationeel hou-vast.
Zelfs als ik iets wil kopen moet de geur mij bevallen. Hilarisch soms, omdat ik dat niet rationeel kan benaderen. Leg maar eens aan een verkoopster uit dat de geur van de trui mij niet zo ligt. Bedenkelijk en niet-gangbaar.

Toen ik daarstraks een weide passeerde waar men het eerste lange gras gemaaid had, waande ik me terug in mijn goede oude tijd. Het idyllische dorpje van toen kon heden ten dagen zeker nog dienstig zijn voor een reclameprent op een commerciële zender. Groene weiden, vol van die oergezonde koeien, waar men nog de tijd nam om de dieren te melken met de hand, vormden een vanzelfsprekend geheel met de omringende natuur.
Ambachtelijk eerlijk. Tijdrovend maar nog menselijk tegenover deze productieve dieren. Ritmisch trekken aan de spenen tot de lauwwarme melk in de emmer spetterde. Ik kan deze ongelofelijke sensatie nog steeds terug oproepen.
Akkoord, de hygiëne kon misschien beter, maar de liefde voor de dieren was hier een prioriteit. Ik zie nog de boerin in blauwe kiel op haar fiets voorbij ons huis komen. Rijdend met haar benen wijd open, klemde ze de volle melkkit vast als was het een relikwie. Haar bolletjeszakdoek beschermde haar hoofd tegen de felle zon.
Hormonenpreparaten hadden toen het daglicht niet gezien.
Alles was vanzelf-zo.
Natuurlijk werd tegen de winter geslacht.
Maar ‘ik’ beleefde dat deel van de idylle niet mee. Gek dat ik mij daarover toen geen vragen stelde.

Als wij onze wandeling voortzetten zie ik drie waggelende koeien doelloos rond ploeteren in grote modderpoelen. Hun onnatuurlijk dikke buiken en gespierde bipsen verraden spuitgedrag. Net bodybuilders, die opgefokt worden voor een wedstrijd. De nummers in hun oren zijn alleen wiskundig en boekhoudkundig interessant. Wie geboren wordt als nummer 9132 komt misschien ooit wel in aanmerking voor subsidies van Europa.

Straks voor zonsondergang zullen zij hun zinloze bezigheden even onderbreken om zich met hun gevulde uiers naar de machine te begeven. Precisiewerk uiteraard van beide kanten.
Om van de arme stier nog maar te zwijgen. Werkeloos kijkt hij van achter de elektrische prikkeldraad naar zijn bolle dametjes in de modder. Kunstmatige inseminatie heeft hem de zin in voortplanten ook al de das omgedaan.
Kwantiteit versus kwaliteit.

Geur is niet meer dan een concept. Romantiek is dat ook.
Associatie roept emotie na emotie op.
Ik leef mijn leven in geuren en kleuren.
En dat vind ik best zo.

En de geur van de roos verandert niet als men de naam van de roos verandert …