Bram krijgt nog altijd zijn droge brokken. De smaak bevalt hem blijkbaar meer en meer. Een wandeling met zijn kar wisselen wij af met het effectief zelf stappen. Er zit progressie in zijn wandelafstand . Een marathon lopen zit er voorlopig echt niet in.
Wat hij absoluut niet wil is lopen aan de leiband. De loslopende teckel, die op dieet staat van droog hondenvoer heeft zo zijn wensen.
Begin deze week kwamen wij terug van een oefensessie ‘tien- meter-halsband-lopen’ toen het noodlot ons even kwam tarten.
Net toen Bram halsband-gestuurd enkele stappen naar ons huis toe wandelde sprong de grote herdershond van de buren over de ijzeren poort naar de keel van Bram. Ik sleurde hem aan de halsband in het rond in een poging hem van de verscheurende tanden van de grote hond te verlossen. Onze arme kleine kreeg heel wat beten te incasseren. Gelukkig niet tot bloedens toe. De buurman kwam met de staart tussen zijn benen poolshoogte nemen van de schade en kon vaststellen dat wij niet rancuneus ingesteld zijn. Hij zou nog dezelfde dag een verhoging aanbrengen aan zijn hek. Wel te laat natuurlijk.
Twee dagen later horen wij Bram zachtjes kreunen ’s nachts. Als ik hem zachtjes op zijn rug draai om hem te strelen jankt hij zo erg dat we vermoeden dat er iets aan de hand is. Hij stapt zo krampachtig dat we haast zeker zijn dat het vele wandelen en de aanval van de buurhond er voor iets tussen zitten.
Gisteren zijn we naar de dierenarts gestapt met teckeltje Bram.
Aan de hand van de onderzoeken stelde zij de voorlopige diagnose ‘ hernia in de hals’. Een inspuiting tegen de pijn en om te ontzwellen moet Brammeke genezing bezorgen. Een volledige week moet hij alle dagen zijn medicijnen nemen. Nadien kan er dan een evaluatie van zijn toestand volgen. Hopelijk is hij dan weer monter genoeg om de lichaamsbeweging terug aan te vatten.
Ik mag er niet aan denken dat er andere oorzaken kunnen zijn voor de pijn.
Hij is nog maar zes …
Wat hij absoluut niet wil is lopen aan de leiband. De loslopende teckel, die op dieet staat van droog hondenvoer heeft zo zijn wensen.
Begin deze week kwamen wij terug van een oefensessie ‘tien- meter-halsband-lopen’ toen het noodlot ons even kwam tarten.
Net toen Bram halsband-gestuurd enkele stappen naar ons huis toe wandelde sprong de grote herdershond van de buren over de ijzeren poort naar de keel van Bram. Ik sleurde hem aan de halsband in het rond in een poging hem van de verscheurende tanden van de grote hond te verlossen. Onze arme kleine kreeg heel wat beten te incasseren. Gelukkig niet tot bloedens toe. De buurman kwam met de staart tussen zijn benen poolshoogte nemen van de schade en kon vaststellen dat wij niet rancuneus ingesteld zijn. Hij zou nog dezelfde dag een verhoging aanbrengen aan zijn hek. Wel te laat natuurlijk.
Twee dagen later horen wij Bram zachtjes kreunen ’s nachts. Als ik hem zachtjes op zijn rug draai om hem te strelen jankt hij zo erg dat we vermoeden dat er iets aan de hand is. Hij stapt zo krampachtig dat we haast zeker zijn dat het vele wandelen en de aanval van de buurhond er voor iets tussen zitten.
Gisteren zijn we naar de dierenarts gestapt met teckeltje Bram.
Aan de hand van de onderzoeken stelde zij de voorlopige diagnose ‘ hernia in de hals’. Een inspuiting tegen de pijn en om te ontzwellen moet Brammeke genezing bezorgen. Een volledige week moet hij alle dagen zijn medicijnen nemen. Nadien kan er dan een evaluatie van zijn toestand volgen. Hopelijk is hij dan weer monter genoeg om de lichaamsbeweging terug aan te vatten.
Ik mag er niet aan denken dat er andere oorzaken kunnen zijn voor de pijn.
Hij is nog maar zes …
1 opmerking:
In mensenjaren zijn dat er 42 maar dannog is het erg vroeg voor nekhernia. Wel triestig dat ie dan ook nog eens naar de keel wordt gevlogen door de hond van de buren. Ik vind dat eigenlijk niet kunnen dat uitbreken van 'n aggresieve hond, ik zou er bij z'n baas op staan (jouw hond is aangevallen) dat de hond een hondentraining krijgt om met andere honden om te gaan.
Dhyan
Een reactie posten