De overlevingstocht

Al een drietal jaren in de schoolvakanties is het onze sportieve gewoonte, om met onze vier kleinkinderen, een wandeltocht van twaalf kilometer te ondernemen in het bos hier voor de deur. Als de zon hoogzomert gedurende enkele dagen houdt niets deze ambitie tegen. Eergisteren was het dus zover.

Overleven is natuurlijk niet zo letterlijk te interpreteren. Alhoewel …
Drank, broodjes met en zonder choco, snoepjes en koeken worden ’s morgens netjes in een rugzak gestopt. Ieder heeft verantwoordelijkheid te nemen voor orde en hoeveelheid .
Zeg maar baas in eigen zak!
Graaien in de snoepdoos blijft toch de favorietenrol opeisen ondanks goed bedoelde voedseltips. Geeft waarschijnlijk ook de grootste kans op overleven tijdens de lange tocht.

Wanneer we rond elf uur met onze hakken over de sloot de overkant van de beek bereiken is het enthousiasme van het viertal nauwelijks te temperen. Het bos vlak voor de deur herbergt een prachtig uitgestippelde wandeling in een groot staatsdomein. Veel wandelaars zie je er meestal niet en daarom ben ik er juist heel graag.

De plassen en poelen zijn meteen het doelwit van een paar dolle en losgelaten jonge veulens.
De twee meisjes munten vooral uit in het negeren van vermaningen. Luidkeels en zonder schroom laten zij horen wie het modderdansen een warm hart toedraagt. De opspattende spetters belanden op hun hoofd en haar. Schoondochters moesten het zien …
Gelukkig zijn wij in een ver verleden ook jong geweest en ligt onze tolerantiedrempel ietwat redelijk en nog net binnen de perken. De wasmachine zal straks overuren moeten kloppen, want het logeren bij ons stopt pas op vrijdagavond.

Siebe houdt angstig zijn pet op, want hij is als de dood voor teken en de ziekte van Lyme.
Op televisie heeft men richtlijnen gegeven voor noodgevallen en hij is nu in de waan dat hij een noodgeval gaat zijn deze avond.
Als ik fotografeer is hij er als de kippen bij om een gekke snoet op te zetten en de zoveelste foto om zeep te helpen. Hij heeft ook nog een vriendinnetje mee gevraagd om te wandelen. Zij houdt zich stilletjes en wat afzijdig. Ze moet toch even wennen aan onze belhamels in de modder.

Vroeger wandelde ik zonder angst met een klas van 35 leerlingen door de dorpskern, maar met deze vijf is discipline ver te zoeken.
Gezag moet je verdienen stond in mijn didactische bijbel.
Ik word oud peins ik in de grootste stilte.

Gelukkig ben ik de voorzienigheid zelve, als de jongste plotseling een onoverwinnelijke drang voelt om zich achter een dikke eik een natuurlijke behoefte te laten ontglippen. De grote rol toiletpapier komt goed van pas.

Als de eerste bank in het vizier komt begint een lekkere honger zich te manifesteren en plannen we onze eerste rustpauze. Diverse broodjes, half platgedrukt door veel te zware flesjes drank, zijn in een mum van tijd doorgespoeld met prikwater.
Alhoewel de koekjes en snoepjes, zoals steeds de meeste aandacht krijgen natuurlijk.

Tegelijk met het wandelen proberen wij toch wat aan natuureducatie te doen. Paddenstoelen staan her en der al in rood-wit tenue te wachten op de nadering van een koeler seizoen. Eikels liggen al op de grond en voorspellen het naderende einde van de zomer.
Bessen zijn in volle rijping en zo goed als oogstbaar.
Mooie kringloop hebben die seizoenen toch. Yin en Yang.

Rond half vijf hebben wij de tocht overleefd; zij het met pijnlijke kuiten en een arsenaal aan modder en paardenvla aan de zool.
De tuinslang spuit op volle kracht benen en voeten slijkvrij.
Schoenen en sportuitrusting moeten het bad in, vooraleer het wassen en drogen kan beginnen.
Gelukkig dat hun ouders dit niet zien …

Na afloop van het wasprogramma bereiden we voor de kinderen de steeds weerkerende klassieker ‘peejkesstoemp’ met kipfilet.
Afwassen en opruimen is er net iets teveel aan.
Het jeugdig geweld nestelt zich behaaglijk achter onze computers terwijl wij alleen maar verlangen naar wat stilte.
Na één uur kan de nacht beginnen met het uitdelen van onze broodnodige rust.

Jong zijn heeft zo zijn voordelen.
Over leven gesproken.
Lang leve de gesneuvelden … van de overlevingstocht.